چند روز پیش یکی از نزدیکان به رحمت خدا رفت .مدتها ویا بهتر بگویم سالها بیمار بود. تا اینکه این اواخرپزشکان قطع امید کردند .هیچ بیمارستانی حاضر به پذیرش نبود....حتی فرزندان آن مرحوم تخت مادرشان را رو به قبله گذاشته بودند....اما او حتی در اخرین روزهای زندگیش امید به بهبود وسلامتی داشت .با اینکه درد بسیاری را تحمل می کرد.با اینکه تمام زندگیش آمیخته به رنج واندوه بود.سالها چشم انتظار فرزند مفقود الاثرش بود.وسرانجام پس از هشت سال چشم انتظاری با استخوانهای پوسیده ی فرزند شهیدش روبه رو شد.واز آن پس روی سلامتی را ندید.گمان می کردم افرادی که در چنین شرایطی قرار می گیرند آرزوی مرگ می کنند .اما حالا به این نتیجه رسیدم که در این شرایط تازه انسان به ارزش زندگی پی می برد.زندگی با همه ی تلخکامی ها باز هم دوست داشتنی است.

زندگی، ارزش آنرا دارد که به آن فکـر کنی.

زندگی، ارزش آنرا دارد که ببویی اش چوگل، که بنوشی اش چوشهد.

زندگی، بغض فـروخورده نیست.

زندگی، داغ جگــــر گـــوشه نیست.

زندگی، لحظه دیدار گلــی خفته در گهــــواره است.

زندگی، شوق تبسم به لب خشکیده است.

زندگی، جـــرعه آبی است به هنگامه ظهـــر در بیابانی داغ.

زندگی، دست نوازش به ســر نوزادی است.

زندگی، بوسه به لبهای گلی است که به شوقت همه شب بیدارست.

زندگی، شـــوق وصال یار است.

زندگی، لحظه دیدار به هنگامــــــه یاس.

زندگی، تکیه زدن بر یــار است.

زندگی، چشمه جــوشان صفا و پاکـــی است.

زندگی، مـــوهبت عرضه شده بر من انسان خاکـــی است.

زندگی، قطعه ســـرودی زیباست که چکاوک خواند که به وجدت آرد به ســــرشاخه امید و رجا.

زندگی، راز فـروزندگی خورشید است.

زندگی، اوج درخشندگــــــی مهتــاب است.

زندگی، شاخه گلی در دست است که بدان عشق سراپا مست است.

زندگی، طعــم خوش زیستن است، شور عشقی برانگیختن است.

زندگی، درک چرا بودن است، گام زدن در ره آسودن است.

زندگی، مزه طعم شکلات به مذاق طفل است.

به، چقدر شیـــرین است.

زندگی، خاطــــره یک شب خوش، زیـــر نور مهتاب، روی یک نیمکت چـــوبی سبـــز، ثبت در سینـــه است.

زندگی، خانه تکانی است. هر از چندگاهی از غبار اندوه.

زندگی، گـوش سپردن به اذان صبح است که نوید صبـح است.

زندگی، گاه شده است خوش نیاید به مذاق.

زندگی گاه شده است که برد بیراهم.

زندگی، هر چه که هست، طعـــم خوبی دارد، رنگ خوبــــی دارد.

......